δραστηριότητες > πολιτιστικές > οπτικοακουστικές παρουσιάσεις > Η Χαλκίδα στον πόλεμο του '40

<< επιστροφή

Η Χαλκίδα στον πόλεμο του '40

Κείμενα

2 "Τα παλληκάρια της Ευβοίας εις την πρώτην θυελλώδη εξόρμησιν του ελληνικού στρατού", εφ. Εύριπος, 17.11.1940

Ο μετέχων εις τας πολεμικάς επιχειρήσεις ως υπαξιωματικός εν τω Στρατώ κ. Γεώργ. Σταύρου, τελειόφοιτος της Νομικής και συνεργάτης του «Ευρίπου» μας απέστειλε εκ των προκεχωρημένων ήδη σημείων των γραμμών μας, την κάτωθι ενθουσιώδη ανταπόκρισιν περί της ασυγκρατήτου εξορμήσεως των Ελληνικών φαλάγγων και των αφθάστων ηρωισμών των Χαλκιδέων και Ευβοέων μαχητών.

Μέτωπον Αλβανίας - Νοέμβριος -
Εδώ υψηλά σαν σταυραετοί δεν φρουρούμε μόνον τα
εδάφη μας που παρθήκανε με το αίμα των αδελφών μας
και των γονέων μας και που είναι σπαρμένα με κόκκαλα
Ελληνικά, αλλά προσθέτουμε στην γλυκειά μας Πατρίδα
και άλλα εδάφη, τα οποία όπως συνήθως κατείχε αδίκως ο
άνανδρος και ύπουλος εχθρός μας.
Εμείς τα παιδιά σας, αδέλφια σας, άνδρες σας και αρραβωνιαστικοί σας που καταγόμαστε από την ωραιοτάτη Εύβοια, και με επικεφαλής τον γενναίον, τον Ήρωα, τον καθ’ όλα τέλειον στρατιώτην Συνταγματάρχην κ. Παντελήν Παπαγεωργίου, γράφουμε μια χρυσή σελίδα στην Ιστορία μας με τις ένδοξες και νικηφόρες μάχες μας. Μας αρκεί το πρόσταγμά του, το χαρακτηριστικό του: «Εμπρός παιδιά μου» και ξεκινάμε ακράτητοι πλέον, ορμάμε σαν θηρία εναντίον του ανάνδρου επιδρομέως και με την τιμημένην Ελληνικήν λόγχην τον βγάζουμε από το χαράκωμά του. Στο αντίκρυσμα της ζωηράς και φωτεινής μας φυσιογνωμίας και αποφασιστικότητος τρέμουν οι δειλοί.
Χαιρόμαστε, θεωρούμε τον εαυτό μας υπερήφανον, διότι σε μας πρώτους έλαχε να προτάξωμεν τα Ηρωικά μας στήθη κατά των θρασυδείλων δολοφόνων. Σεμνυνόμεθα επίσης διότι πολεμάμε πλάι στον συμπατριώτη μας κ. Παπαγεωργίου, ο οποίος τόσο πολύ έχει πλησιάσει τις ψυχές όλων μας, που αρκεί να τον βλέπουμε μας φθάνει, μας καταλαμβάνει τότε ενθουσιασμός και είμεθα ικανοί να πράξωμεν το παν. Στο άλογό του επάνω όλοι μας τον παρομοιάζουμε με τον ένδοξον Βασιλέα μας Κωνσταντίνον, και από τις διηγήσεις
των γονέων μας των Βαλκανικών πολέμων, μας καταλαμβάνει
ακράτητος ορμή προς τα εμπρός, ηρωισμός, τρέλλα. Είναι πατέρας μας, ενδιαφέρεται στοργικώτατα για όλους μας, το διακρίνουμε στον τόνον της φωνής και στην προς πάντας συμπεριφορά του.

Οι Ευβοείς στας μάχας Βέρνικ, υψωμάτων Μπιγλίστης, έδειξαν πρωτοφανή ηρωισμόν. Επετέθημεν κατά του εχθρού, όστις κατείχε τας ισχυροτάτας τοποθεσίας του Βέρνικ αρχικώς και κατόπιν των υψωμάτων της Μπιγλίστης. Τας κατείχε ισχυρώς και τας υπερήσπιζε αποτελεσματικά. Ημείς τότε περιμέναμε με ανυπομονησίαν και συγκίνησιν ιεράν ν' ακούσωμεν από το στόμα του Διοικητού μας το «Εμπρός παιδιά μου». Ήλθε επιτέλους η ευλογημένη στιγμή που ο ανδρείος Διοικητής μας έδωσε το σύνθημα της εξορμήσεως και εξαπολυθήκαμε σαν λιοντάρια. Αδιαφορούσαμε για τα πάντα. Η Νίκη μας ενδιέφερε, ποιος θα φθάση πρώτος στον αντικειμενικό μας σκοπό. Αποστάσεις ολόκληρες τις περάσαμε εις ελάχιστον χρονικόν διάστημα, αποκρήμνους χαράδρας τις ανήλθομεν πετώντας. [...] Απεναντί μας είχαμε τους ανάνδρους δολοφόνους της ενδόξου
μας «Έλλης». Μα η «Έλλη» τους εξεδικήθη. Δεν πρόλαβαν να μας κτυπήσουν, δεν πρόλαβαν να χρησιμοποιήσουν τα μηχανικά τους μέσα και βρεθήκαμε κοντά τους με εφ’ όπλου λόγχη. Η λόγχη κρίνει τον αγώνα, η λόγχη η δοξασμένη η Ελληνική ξεκαθαρίζει τα χαρακώματα από τα βρώμικα κορμιά τους. Πολλοί από αυτούς σήκωναν τα χέρια τους και μας παρεδίδοντο φωνάζοντας «Bella Grecia».

Τώρα πια είμεθα κύριοι των ισχυρών αυτών τοποθεσιών, και ό,τι καταλαμβάνουμε δεν μας ξαναφεύγει, γαντζωνόμαστε επάνω και απ’ εκεί ετοιμαζόμαστε για νέα εξόρμησι. Στα μέσα τα ιδικά μας προσθέσαμε και εκείνα τα ιδικά τους, με τα οποία θα τους κτυπήσουμε και θα τους συντρίψουμε τελικώς, διότι αυτή είναι η απόφασις σ’ εμάς τουλάχιστον τους στρατιώτας. Θ’ αποδείξωμεν σ’ όλον τον κόσμον ακόμα μια φορά ότι είμαστε άξιοι απόγονοι των Μαραθωνομάχων και Ηρώων του '21.

Μας φοβερίζουν με τ’ αεροπλάνα τους συνεχώς. Είναι αυτοί δειλοί και νομίζουν ότι κι εμείς θα φοβηθούμε. Τι όμως να φοβηθούμε; Τα άψυχα όργανά τους; Τ’ αεροπλάνα τους χωρίς ψυχή και χωρίς στιβαρούς, γενναίους και ικανούς αεροπόρους; Οι αεροπόροι τους όταν θα επιστρέφουν εις τας βάσεις των ασφαλώς θα απαντούν: Ελληνικός στρατός, στρατιωτικοί στόχοι «γιοκ»!! Μεταφέρουν απλώς τις βόμβες τους από τις αποθήκες τους στα ξεροβούνια. Τους ευχαριστούμε όμως που μας σκάπτουν τα νέα εδάφη μας και που πετώντας μας κάνουν σκιά να πολεμάμε πιο ευχάριστα.

Μητέρες μας, αδελφές μας, γυναίκες μας και αρραβωνιαστικές
μας, βοηθήστε και σεις στις Ιερές αυτές στιγμές την Πατρίδα μας όσον και όπου μπορείτε, και να μας περιμένετε Νικητάς πια να μας δεχθήτε στην αγκαλιά σας.

Από κάπου εις το Ελληνο-ιταλικό Μέτωπο
Σταύρου Γεώργιος
Λοχίας Πεζικού

<< επιστροφή